พังกาหัวสุมดอกแดงเปลือกแห้งใช้ในการฟอกย้อมหนังและแหอวน ลำต้น ใช้ทำเสาเพราะทนทานต่อการทำลายของปลวกและเพรียง
สปีชีส์ของพืช
พังกาหัวสุมดอกแดง หรือโกงกางหัวสุม (ชื่อวิทยาศาสตร์: Bruguiera gymnorrhiza; อังกฤษ: Black mangrove, อาฟรีกานส์: Swart-wortelboom, โฮซา: Isikhangati, ซูลู: Isihlobane) เป็นไม้ยืนต้นในวงศ์ Rhizophoraceae เปลือกต้นแตกเป็นแนวยาว สีน้ำตาลหรือสีดำ โคนต้นมีพูพอนสูง มีรากหายใจ ใบเดี่ยว สีเขียวเข้ม ท้องใบสีอ่อน ก้านใบสีเหลืองอมน้ำตาล
ดอกเดี่ยว ออกตามซอกใบ กลีบเลี้ยงสีแดง ดอกตูมรูปร่างเป็นทรงกระสวย กลีบดอกสีขาวอมชมพู ผลคล้ายลูกข่าง งอกตั้งแต่อยู่บนต้น ฝักคล้ายกระสวย อ่อนเป็นสีเขียวเข้ม แก่แล้วเป็นสีม่วงออกดำ
ข้อมูลเบื้องต้น พังกาหัวสุมดอกแดง, การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ ...
การใช้ประโยชน์
เปลือกแห้งมีแทนนินถึง 35% ใช้ในการฟอกย้อมหนังและแหอวน สารโพลบาฟีนในเปลือกลำต้นให้สีดำหรือสีน้ำตาลเข้ม ใช้ทำเสาเพราะทนทานต่อการทำลายของปลวกและเพรียง เปลือกใช้ทำกาว มีฤทธิ์เป็นยาฝาดสมาน แก้ท้องเสีย ใช้กินกับหมาก ในมัลดีฟส์ นำฝักของพังกาหัวสุมดอกแดงไปต้มแล้วรับประทานเป็นผัก ซึ่งเป็นที่นิยมมากกว่าฝักถั่วขาว